nazlıcan

çok uzaktan sevdim seni,dağlarda uçan kartallar misali izledim seni gökyüzünden..her sabah başın önde evden çıkışına baktım,,,çocuklara şeker verişini,o caddelerde yaşadığın pişmanlığı,,tanımadığın insanların arabalarına binip,sonsuzluğa varışını,,,hep seni izledim,,bir gölge,,ikinci bir ruh gibi,,,,bir sana söyleyemedim,,senin için nefesler aldığımı,bir sen anlamadın,,senin için uzaklara kaçmak zorunda kalanları...gül kokulu çeyizimdin benim,hem alın yazım,hem gençliğim,hemde papatyalarım,,bahar mevsimlerinde..

çok uzaktan sevdim seni yar...yıldız oldum her gece,,güneş olup doğdum avuçlarında,karanlık çekililip şehir aydınlandığında..habersizce varlığımdan,yenik düşüp uykularına,,ve bir melek gibi yatarken yatağında yine ben vardım yanı başında...yastığının kenarında..yolcudur dedim kendi kendime gözünü açtığında..koştum dağlara,,ovalara,,çöllerde bir suçlu oldum,,bir kum tanesi gibi savruldum...hep seni sevdim,,ben kaçtım, sen dur demedin...

dedim ya nazlıcan,,çok uzaklardan sevdim seni...çoban oldum aşkını sürdüm,,ozan oldum türküler tutturdum,,eyyy nazlıcan umut dedin bana,,umuttum,,sen kördün,,ben sana göz oldum,,yorgundun,,bitkin ve halsiz..ben sana can oldum,,duymadın sesimi,,haykırış oldum..ben başlı başına sen olmuşum,,günleri unutmuş,haftanın sekiz günü seni yaşamışım,,mevsimleri kaybetmiş,,kara kışta güller açmışım,takvimleri yakmış,,zamanı hançerlemişim...

çok uzaklardan sevdim seni yar,,sen bir adım öte de,,ben bir ucu dünyanın,,sen heves de,,ben ikinci bir mecnun hala yaşayan..hadi bırak leyla olmayı,,ya gel bana,,yada gör beni nazlıcan..

uğur .KÖKSAL